Sonucu ne kadar beyhude olursa olsun kişi, isteklerinin gerçekleşmesi için uğraşır, elinden geleni yapar. Çünkü "hayat bir şeyin peşinden koşuyor olmadıkça neşeli bir şey olmuyor." Bir şeylerin peşinden koşmak içinse içimizde hırs ve azim duygularını barındırmamız gerekiyor. Aksi halde kişi kendini hissiz, tatsız bir boşluk içinde bulacaktır.
Benim sorunum da burada doğuyor. Bir çok şey istememe rağmen, onların önündeki engelleri aşmak için herhangi bir çaba sarf etmiyorum, edemiyorum. Çünkü içimde en ufak hırs kırıntısı yok. İstediğim şey olursa iyi ama olmazsa da olmasın. Onu oldurmaya çalışmam, peşini hemen bırakırım. Bir şeylerden çabuk sıkılmam da bu yüzdendir. Israrcı olmayışım da.
İşte bunlar yaşamak zorunda olduğum hayatımı büyük ölçüde hem de olumsuz yönde etkiliyor. Az önce bahsettiğim boşluk duygusunu da göz önüne alırsak, hem çok sakin hem de... aslında bu durumu tam anlamıyla karşılayan bir kelime aklıma gelmiyor.
Şimdi; kendimi, tüm hayatımı ona adayacağım bir şey bulmayı umut ediyorum. Ama bunun da kalıcı bir çözüm olduğunu, ya da bende işe yarayacağını sanmıyorum.
And that's all I have to say about that.
6 yorum:
Biraz daha hırslı insanlar olsaydık her şey daha güzel olabilirdi :/
Evet, belki...
işin psikolojisini fazla düşününce istesende istemesende ondan etkilenir insan. komplike düşünmek çoğu zaman komplike sorular ve cevaplar doğurduğu için bazen akışına bırakıp sessiz kalmak iyi olabiliyo :)) bende de çok hırs yoktur ama bu çaba meselesi tamamiyle üşengeçlik ötürü sanırım :D
Evet üşengeçliğin de payı var. :)
Çoktandır yazmıyorsun merak ettim resmen. .d
Evet farkındayım. :d Yazıyorum aslında ama hep yarım kalıyor yazdıklarım. Cümleleri toparlayamıyorum, konu dağılıyor filan. Ben de merak içinde bekliyorum gelecek yazımı. :)
Yorum Gönder