12 Ağu 2011
Herkes ve Hiç kimse
Düşüncelerim, dudaklarımdan dökülüp kelimelere ve sonra cümlelere dönüşünce artık, bunlar olmadan önceki halleri kadar değerli değiller. Küçülüp, anlamsızlaşıyorlar gözümde. Ne yazdıklarım ne de söylediklerim ben değil. Her şey o küçücük yerde olup bitiyor, göremezsiniz, duyamazsınız ya da hissedemezsiniz. Ben de biliyorum ki, hiçbir zaman tam olarak anlatamayacağım orada olup bitenleri. Beni tanıdığını söyleyenlerin yanıldığını çok iyi bilsem de onlara bunu söylemiyorum. Söylesem ne farkeder? Herkes her şeyi çok iyi biliyor ya. Asla anlayamayacağım onlardaki bu cesareti.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
5 yorum:
Yazacağım şeyler kafamda şekil alırken çok keyif alırım. Süper şeyler anlatacağımı sanırım hep. Kafamdaki şeylerle yazdıklarım örtüşmeyince çok sinir oluyorum. Sanıyorum ki gece zihnimi dolduran düşünceler klavyenin başına geçip yazmaya başladığımda sayfalar sürecek ve anlata anlata bitiremeyeceğim. Ama sonunda baktığımda anlattıklarım, anlatmak istediklerimin özetinin de özeti kıvamında yazdıklarım, kelimeler istediğim kelimeler değil, doğru bi şekilde biraraya gelmemişler, ortaya beni tatmin eden birşey çıkmamış. Dolayısıyle anlatmak istediğini anlatamayan ben ve anlatmak istemediğini anlatan ben farklı kişiler olup çıkıyoruz. Kastetmek istediklerimi yanlış anlatıyorlar kimi zaman da. Bazen yanlış anlaşılıyorum, bazen laf anlatamıyorum, bazen kendi dediklerimle çelişip başka noktalara gidebiliyorum.
Senin yazınla da şu yazdıklarımın tam bağlantısını çözemedim mesela şu an, maksadım aklımdakileri bir yere dökmek, birine anlatmaktı sanırım. (:
Seni anlıyorum. Bence sen de beni anlıyorsun :) Ama herkes sen ya da ben gibi değil, onlar genelde yanlış anlıyor ve kendilerince öyle bir yorumluyorlar ki anlatmak istediklerinle, aklından geçenlerle, senle alakası bile yok. Buraya istediğin gibi içini dökebilirsin, kendim gibilerinden bir şeyler duymak güzel oluyor :)
ağzından çıkan her şeye pişman olmak,yanlış anlaşıldığını düşünmek,ne salak laf ettim ben orada,neden böyle salak şeylere gülüyorum diye kendini yemeler... evet kendinden ziyade beni anlatmışsın(düşüncelerin senin değil artık yazıya döküldüğüne,esrarı kaybolduğuna göre ben sahiplenebilirim belki)
@iyievlat; Pekala senin olabilirler. Hepimizinler ve aslında hiçbirimizin.
Yorum Gönder