Çirkin olduğumu düşünmüyorum.Kimse de bugüne kadar "çirkinsin" ya da benzeri bir şey söylemedi, en azından yüzüme.Belki düşünüp de söylemeyen vardır ki düşündüğünü söyleyemeyen biri umrumda olmaz.Neyse konumuza dönelim,yani benim konuma.Belli bir yaşa kadar bakımlı,güzel bir kız çocuğunu oynadım.Bi süre sonra sıkıcı geldi ve bir basamak indim merdivenden.Daha sade,daha sıradan oldum.Kısa sürdü.Böyle bir adım iki adım derken kendimi zeminde buldum.Elinde tarakla gezen ben,saçlarımı taramaz oldum.Çünkü tüm bunlar bir yere kadar önemli geliyor artık.Ve ben o noktada takılıyorum.Saçımın kısalığı,uzunluğu önemli değil.Toka takmışım,açık bırakmışım farketmiyor.Pantolonum dar ya da bol olsa bir şey değişmez, paçaları katlı olsa da.Ha abimin eski tişörtünü giymişim ha yeni aldığım hoş bluzu.Gerçek şu ki; güzel olmak beğenilmek uğruna ölebilecek 9289128398928391 x 9 kız varken etrafta canım istemiyor bakımlı,güzel biri olmak.Her türlü kendini beğenmiş biriyim.Ve sıkılıyorum saçımı taramaktan,alışveriş yapmaktan.Nereye kadar bu böyle devam edecek bilmiyorum.Sadece biraz eski minder oynuyorum, tek oyuncu benim.
*Resmimi de koymak isterdim ama en son resmim şu anki halimden epeyce farklı,gerek yok yani.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder